Eerst even over gister en vandaag!

Gister

De laatste 2 dagen waren helaas niet heel bijzonder. Gister was het redelijk druk in de kliniek, maar er zijn geen indrukwekkende dingen gebeurt. Ik was rond 12:00 klaar en ben naar huis gelopen. Daar heb ik mij omgekleed en heb even geluncht. Na de lunch ben ik naar de stad gelopen om even te kunnen FaceTime met het thuisfront. Nu moet ik eerlijk opbiechtend dat ik de afgelopen week nog geen moment aan thuis heb gedacht. Maar ja je word natuurlijk wel gemist. En natuurlijk moest ook even facetimen met de jarige tweeling. Bij thuiskomst heb ik met 3 vrijwilligers (een uit US, een uit Engeland, en een uit Nieuw Zeeland) een aantal potjes gekaart. Leuke mensen waar ik het de laatste dagen goed mee kan vinden. En het is ook nog eens een goed oefening voor mijn Engels.

Na het avond eten ben ik nog met 3 Nederlandse vrijwilligers naar een café/restaurant gegaan waar we de beschikking hadden over WiFi. Helaas was de WiFi niet sterk genoeg om de safari foto's te kunnen uploaden. Ik probeer ze er zo snel mogelijk op de zetten. Maar ja dit is en blijft Afrika.

Vandaag

Ik stond vandaag op en dacht. Aah dinsdag, de dag van de moeders en de baby's. Het is namelijk zo dat op dinsdag en donderdag moeders met hun baby's naar het kliniek komen. De baby's worden dan allemaal gewogen. Hun gewicht word dan in een kaart geschreven waar ze de groeicurve kunnen bijhouden. In deze kaarten valt het op dat sommige baby's op een bepaalt moment niet meer bijkomen en de groei een beetje stagneert. Ook word er op deze dagen gekeken of een baby nog bepaalde vaccinatie moet krijgen. Maar goed ik ging vandaag dus naar het kliniek met het idee dat ik de baby's kon gaan wegen. Wanneer ik met de 3 Belgische vrijwilligers bij het kliniek aankwam, stonden we al snel voor een teleurstelling. AfricanImpact was al bezig met het wegen. Dit is een organisatie die ook vrijwilligerswerk regelt. Alleen is het zo dat deze vrijwilligers alleen de leuke dingen te doen krijgen. Ze zijn op bepaalde dagen op verschillende projecten. En staan nooit meer dan 2 dagen op een zelfde project. Zo komen ze je werk af pakken, en zo zie je ze niet meer. Zeer irritant, maar ja wat doe je eraan. We zijn opzoek gegaan naar ander werk. Ik ben vandaag meegelopen met de hoofdzuster die de vaccinaties ging geven. Wanneer vroeg of ik haar met de vaccinatie kom helpen, vroeg zijn aan mij of ik dit thuis mocht. Ik vertelde dat ik een afgestudeerd verpleegkundige ben, en dus weet hoe ik met injecties moet omgaan. Als het aan haar had gelegen had ik de vaccinatie mogen zetten. Maar heb vandaag voor mijzelf tijd in het leren gestoken. Ik wilde leren hoe zij hier omgaan met de vaccinatie, hoe hun werken, en hoe ik zie welk kind welke vaccinatie krijgt. Sprak met haar een tijd af dat ik donderdag haar kon helpen met het geven van de vaccianties. Later heb ik nog met de hoofdzuster een praatje gemaakt. Zo kon ik haar een beetje beter leren kennen.

Na de lunch ben ik even op bed gaan liggen. Ik kom al dagen slaap tekort, en heb nu wel 3 uur geslapen. Vanavond dan maar weer vroeg naar bed om de laatste gemiste uren slaap in te halen. Dan probeer ik morgen de foto's online te krijgen.

Wat ik tot nu toe over het land en de mensen heb geleerd.

Er zijn een aantal dingen in dit land waar je gewoon niet om heen kunt. Zo heb ik misschien al kort een keer iets verteld over de zogenaamde "african time". Ik zal dit begrip voor jullie nader uitleggen. Het komt er eigenlijk op neer dat niet alles spit op tijd gaat. Zo moet je hier niet opkijken wanneer je om 7:00 met iemand afspreek, je uiteindelijk pas om 8:00 die persoon ziet. Niets heeft haast en alles gaat rustig aan. Als het nu niet is komt het later wel. Nu was het voor mij niet moeilijk om mij hieraan aan te passen. Maar soms gaat dit mij zelfs te ver.

Daarnaast word bijna alles met de voet gedaan. Zo vinden wij het in Nederland zielig als de mensen 2 uur moeten lopen naar hun werk. Maar sprak ik hier met de mensen en vinden ze het zelfs wel lekker om te lopen. Je ziet zelden dat een kind word afgezet bij zijn school. En wanneer dit gebeurt zijn het meestal wat rijkere mensen. De rest loopt allemaal naar school/werk/stad.

De mensen zijn hier over het algemeen vriendelijk. Maar je moet de goede voor je hebben. Wanneer je in een taxi zit of wanneer je door de kliniek loop, word je regelmatig gevraag hoe het met je gaat. Het is bijna een standaard zinnetje. Een ander veel voorkomend woord is "muzungo" (weet niet helemaal hoe ik het schrijf). Het betekend letterlijk blanken. Op de terugweg van de kliniek naar het vrijwilligershuis hoor je het bijna op iedere hoek van de straat. En iedere keer wanneer ik het hoor, draai ik mij om steek mijn duim omhoog en laat merken dat ik precies weet wat ze zeggen.

Daarnaast word je soms aangesproken, krijg je standaard de vraag hoe gaat het, en waar je vandaan komt. Dan geef je antwoord en krijg je standaard te horen, I love The Netherlands. Dan krijg je wanneer er een korte stilte valt de vraag of hij/zij wat geld van je kan krijgen. Laats vroeg een jongen van ik denk 18 jaar dit aan mij. Hij zij dat het voor zijn zusje was, om medicijnen van de kopen. Hoe graag je de mensen ook wilt helpen. In dit geval is het niet te doen. Ten eerste wist ik niet wat hier van waar was. Daarnaast zal het waarschijnlijk niet bij deze keer blijven. Help je er een heb je de volgende week 10 mensen achter je aan lopen. De week daarna misschien wel 20.

De kinderen in de dorpen zien je als iets speciaals. Ze zwaaien altijd of komen naar je toe. Dan willen ze meestal een stukje met je meelopen. Altijd vriendelijk en met een lach. De kinderen die naar je toe komen zullen altijd vrolijk zijn. Deze kinder hèbben namelijk nog geen besef van armoede en zullen je ook niet zien als een rijke die alles voor elkaar heeft.

Het laatste wat ik nog kwijt wil over de mensen, is hun voorliefde voor Shima (Het lokale gerecht). Zo zat ik gister in een taxi waar de chauffeur met enorme passie over het gerecht aan het vertellen was. Het was absoluut hilarisch hoe de man het bracht. Hij zij onder ander "I love Shima" " you have eat it with your bare hand" "or dip it in you soup" "it's very good" "very very good". Hij raakte er niet over uit gepraat, en heb het de hele taxi rit aangehoord. Het was niet de eerste keer dat iemand zij dat hij/zij dit een lekker gerecht vond. Ook Kennedy vind dit een lekker gerecht. Ik vind het nergens naar smaken, geef mij maar een aardappel.

Het land hier is prachtig. De landschappen zijn adembenemend. Soms heb ik het gevoel alsof ik een film zit. De dorpen en het landschap is alles wat ik me er van had voorgesteld. Het is alleen ontzettend zonden dat de mensen er niks aan doen om het zo mooi te houden. Het rommel licht hier gewoon naast de weg. Soms zie je dat er gaten in de grond zijn gegraven. Hier word dan al het afval in geflikkerd.

Dit is wat mij tot nu toe is op gevallen. Hebben jullie vragen over het land of de mensen. Laat dan een reactie achter dan probeer ik het uit te vinden.

Groet Vincent