Nog even over gisteren. Het was gisteren namelijk running club. Op deze dag komen alle kinderen uit het dorp bij elkaar om een rondje te rennen. Natuurlijk deed ik met de kids mee, niet dat ik het vol kon houden. Maar oké, de kids rende mij link en rechts voorbij. Op een begeven moment liep ik achteraan, met nog 2 kids. De kinderen vinden het geweldig als je mee doet. Helaas was ik de enige van de vrijwilligers. De andere vrijwilligers waren de kinderen aan het vermaken die niet mee rende. Met papier en kleurpotloden, een springtouw, en een papier gevouwen vliegtuigje werden de kinderen vermaakt. Met water en koek na het rennen werden de kinderen beloond.

Vandaag, wat valt er over vandaag weer te vertellen. De wekker ging weer zo als die iedere morgen gaat. Mijn vaste ritueeltje als gewoonlijk weer uitgevoerd, en natuurlijk ook weer naar de kliniek gelopen. Bij aankomst kwamen we Africanimpact weer tegen. Ik ben bij de registratie gaan uithelpen met Miguel van Africanimpact. Het was schijnbaar zijn eerste week. De knul had er een flink tempo opzitten. Waarop ik zie "you realise your in Africa, right". Ik wilde ja niet te vroeg klaar zijn en mij de rest van de dag vervelen. Ondanks dat we het uiteindelijk nog rustig hebben doorgewerkt waren we om 10:30 al bijna klaar. Laura (Belgische arts in opleiding), en Sanne (Africanimpact) waren de baby's aan het wegen. Ik zag dat ze klaar waren en naar de labour ward liepen. Ze waren aan het wachten op een bevalling. De zuster was intussen buiten de vaccinaties aan het geven. Ik ben naar buiten gelopen en ben haar gaan helpen. Denk dat ik in 1 uur wel 30 injecties heb gezet. Sommige baby's beginnen al te janken als je de injectie klaar maakt. Dan heb je nog de baby's die beginnen te janken wanneer je de injectie zet. En net nu ik dacht dat ik een baby had gevonden die het droog zou houden. Begint ze te janken wanneer ik de laatste druppen vloeistof inspuit. Ow ja zou het bijna vergeten. Maar de moeders van de baby's zijn ook heel verschillend. Zo heb je moeders die met een big smile met hun baby op je krukje komen zitten. Dan heb je nog de moeders die gespannen op je krukje zitten, en continue "sorry baby" roepen. De ouders die de injectie niet durven te zien zijn het leukste. Ze kunnen het eigenlijk niet aan zien, maar kunnen het toch niet laten om te kijken. Met een uitzondering van vandaag. Vandaag kwam een moeder die het kind met een andere moeder ruilde. De ene moeder ging er met het kind van de andere moeder zitten. Dit alleen maar om dat de moeder het zelf niet kan aanzien.

Het liep vandaag allemaal heel gesmeerd. Was lekker bezig, totdat ik naast mij iemand hoorde vragen " hey Vincent how are you doing" "Bussy working". Het was een medewerker van de Organisatie van Dream Livingstone die kwam kijken of ik het nog naar mijn zin had. Niet veel later kwam Christi (Belgische arts in opleiding) vragen of ik nog veel werk had. Zij waren klaar en vroegen of ik mee ging. Ze hadden namelijk een lift aangeboden gekregen van de medewerkers van Dream Livingstone. Ik had nog een aantal vaccinaties te zetten dus zij dat ze konden gaan. Dan kon ik mijn stapeltje rustig afmaken. Was bijna klaar, toen Sanne (african impact) nog even langs kwam om gedag te zeggen. De vrijwilligers van african impact worden schijnbaar opgehaald en naar een volgend project gebracht. Na de laatste vaccinatie te hebben gegeven, ben ik in de eerste de beste taxi gestapt, afgezet bij het vrijwilligershuis, heb ik mij omgekleed, geluncht, en onderhand de hele middag gekaart, en gelachen omdat ik mij helemaal kan laten meeslepen in een spel. En absoluut niet tegen mijn verlies kan.

Vandaag heb ik ook een toffe activiteit geboekt voor zondag. Deze activiteit ga ik samen met 2 andere vrijwilligers doen. Wat dat is zien jullie zondag wel. Ook spraken we met een aantal vrijwilligers af dat we de zonsopgang vanuit de watertoren gaan bekijken morgen vroeg. Het word de wekker zetten om 05:00, dus ik zeg welterusten!!!