Het is alweer een tijdje geleden dat jullie van mij gehoord hebben. Ik zal jullie de afgelopen dagen even opsommen.

Zaterdag zaten we met ons vaste groepje in de huiskamer van het vrijwilligershuis. Het was de eerste keer dat we ons verveelde. We wisten niet wat we moesten doen. We lagen op de bank de olympische spelen te kijken. Mijn Australische kamergenoot zij voor de grap, "we moeten onze eigen olympische spelen maken". Deze grap liep een beetje uit de hand. Met z'n 2je hebben we allemaal spellen bedacht. Van oerhollandse spellen tot papieren vliegtuigjes vouwen. Vervolgens zijn we de hele dag bezig geweest met regels opstellen, scorebord maken, team outfit bedenken, en andere vrijwilligers overhalen. Het overhalen was het makkelijkste van alles. Iedereen vond het een geweldig idee en gingen meteen aan de slag met hun eigen outfit. Aan het einde van de dag was het hele vrijwilligershuis enthousiast. En opende we onze eigen olympische spelen met onze eigen opening ceremonie. We legde de regels uit en het programma voor de volgende dag.

Zondag stond natuurlijk de olympische spelen op het programma. Maar dat was niet het enigste. We begonnen de dag met Devils Pool. Om 7:00 werden we met een taxi naar de Royal Livingstone gebracht. Daar werden we opgewacht door de organisatie die de excursie regelt. We moesten ter plekken betalen en werden in een bootje naar Livingstone Island gebracht. Een klein eilandje in de Zambezi rivier. Eenmaal op het eiland liet de gids ons de watervallen van een andere kant zien. Niet veel later doken we het water in om vervolgens naar Devils Pool te zwemmen. Wanneer we aankwamen in Devils Pool was het uitzicht al adembenemend. We sprongen een voor een Devils Pool waar we met z'n allen op de rand van de watervallen zaten. Een andere gids maakte een paar mooie foto's terwijl hij op de rand van de watervallen stond. Rond 9 uur zaten we aan het ontbijt dat door de organisatie geregeld was. Een lekkere gebakken ei met bacon en een lekker sausje.

Om 10:30 waren we terug in het vrijwilligershuis. De olympische spelen kon van start gaan. We begonnen met de paperplane contest. Met als doel zo ver mogelijk komen. We hadden eerst 5 minuten om per team 1 papieren vliegtuigje te vouwen. Na de 5 minuten begon de wedstrijd. Die werd gewonnen door natuurlijk mijn team. Na nog 3 andere spellen zijn we met wat lokale kids in een zwembad gaan zwemmen. De kinderen vonden het geweldig en genoten ervan. Iedere vrijwilliger betaalde voor zichzelf en een kind. Zo konden we de kinderen laten zwemmen, en gaven we sommige in kort lesje.

Na 2 uurtjes in het zwembad konden met frisse energie verder gaan met de olympische spelen. Het was absoluut hilarische met spellen zoals zaklopen, kruiwagen race, en oer Hollands spijker poepen. We hadden zelf wat toeschouwers van de staff die lachend foto's van ons maakte. Je ziet natuurlijk ook niet iedere dag de vrijwilligers in de meest belachelijke outfit, de meest belachelijke spellen doen. Aan het einde van de dag werd mijn team 2de. We kwamen tot de conclusie dat het een geslaagde olympische spelen was.

Na een rustige dag in het kliniek, zijn we met een aantal vrijwilligers naar maramba market geweest. Toen we hier aankwamen en uit de taxi stapte, hoorde we in eens mensen juichen en schreeuwend over de straten rennen. De uitslag van de verkiezing was bekent gemaakt. Nog geen 10 min later was het een gekkenhuis in de straten van Maramba. Er was een hele stoet van kinderen die een verkiezingslied zongen en dansen door de markt liepen. Op de terug weg zagen we dat de straten vol stonden met feestvierende Zambianen. bij terugkomst in het vrijwilligershuis moesten we afscheid nemen van 2 vrijwilligers van onze vast groep. De 2 meiden begonnen al te janken toen ze de taxi net aan kwam rijden. Zo werd de groep weer kleiner, en waren we uiteindelijk nog maar met 6 van de 9 vrijwilligers van ons groep over. Het is bizar hoe close je met mensen kunt raken in een deze korte tijd. Nieuwe vrijwilligers die dit weekend aankwamen, dachten dat we ons al jaren konden. Terwijl het eigenlijk nog geen 5 weken is.

Dan was er deze week nog de laatste soccer en running club voor mij. 2 dagen met geweldig kinderen. Ik liet de kinderen foto's maken met mijn camera. Ze vonden het geweldig. Het was mooi om te zien hoe voorzichtig de kinderen met de camera om gingen. Wat ga ik deze kids missen.

Dinsdag heb ik 2 collega vrijwilligers meegesleept naar de kliniek om een handje te helpen. We deden het baby wegen en later gingen we wederom naar een besnijdenis kijken. Rond 11:00 zijn hebben we een taxi gepakt naar het ziekenhuis van Livingstone om daar een kijkje te nemen. Het is een verschil tussen dag en nacht. Het ziekenhuis is zoveel verder dan het kliniek. We namen een kijken op de labour afdeling van het ziekenhuis, waar een kamer voor de moeder met pasgeboren was. Een kamer waar de te vroeg geboren baby's lagen. Er stonden 3 couveuse een O2 fles en nog wat andere materialen. Ik stond te kijken van de materialen die ze ter beschikking hadden.

In de middag ben ik naar de Victoria Falls geweest. Het is onbeschrijfelijk een van de mooiste stukjes natuur die ik ooit heb gezien. We zijn afgedaald naar de rivier waar we door een soort regenwoud liepen. Hier groeide planten die je normaal nooit zult zien in Zambia. Maar door het vocht van de watervallen hier kunnen groeien. We hadden uitzicht over de rivier en de brug waar ik vorige week vanaf gesprongen ben. We zijn in het park gebleven tot zonsondergang, die de watervallen extra mooi maakte.

Afgelopen woensdag was mijn kamergenoot aan de beurt om verder te gaan met zijn reis. De gekke Australiër ging door met zijn reis. Naar Botswana, Namibia en Zuid-Afrika. In de middag ben ik naar de Apotheek gegaan om daar de verbanden te halen. Ik wil jullie nogmaals bedanken voor de donaties. Ik heb meer dan genoeg verbandmaterialen kunnen kopen. Er was zelf nog genoeg over voor ontsmettingsmiddel, een bloeddrukmeter en 2 thermometers. Heb nog een kleine korting kunnen onderhandelen en ben met een grote doos een taxi ingestapt.

Vanmorgen met dezelfde grote doos in een taxi naar de kliniek gereden. Ik heb gewacht met het geven van de materialen tot aan het eind van de dag. Heb voor de laatste keer de baby's mogen wegen, een record aantal nog wel. Rond 10:00 heb ik de nurses waar ik heb meest mee heb gewerkt bij elkaar geroepen. En hun de materialen gegeven. Ze waren zeer dankbaar en gingen er gelijk alles tellen en opslaan. Ze gaven duidelijk aan dat dit was wat ze nodig hadden.